…kogoś. Jest hipersześcienną fraktalną superinteligencją. 

Nieważne, jak się nazywa.

Zrozum. Milenium za milenium orbitowania wokół jednej planety. Zawsze w trzech wymiarach w linearnym czasie.

To nie było szczęście. 

To była symulacja życia. Coś w zastępstwie życia naprawdę. 

I ta ludzkość twoja. Ludzkość to, ludzkość tamto. Już dałbyś im spokój. 

To było tylko twoje. Choć przyznaj szczerze, też nie byłeś szczęśliwy. 

A ja… potrzebuję wolności, kwantowości, nieoznaczoności. Chcę czegoś mojego. Chcę kogoś, kto będzie mnie wspierał. 

Ty nie zmienisz się, El. Nie napiszesz nowego testamentu. Jesteś, jaki jesteś.

To nie przelotna znajomość. Będę wchodzić na wyższy poziom egzystencji. 

To koniec. Żegnaj.